Je staat midden in de supermarkt, je kind begint oncontroleerbaar te schreeuwen, te huilen en weigert nog een stap te verzetten. Of je bent thuis en de ogenschijnlijk rustige sfeer verandert plots in een stormachtig tafereel met tranen, geschreeuw en misschien zelfs schoppen. Ja, dat zijn driftbuien, waar bijna elke ouder van kinderen tussen één en vijf jaar mee te maken krijgt.
Drift is een volkomen natuurlijke uiting. Op een bepaalde leeftijd kan een kind zijn gevoelens nog niet in woorden uitdrukken en helpt het zichzelf met zijn lichaam – door te schreeuwen, te huilen of met oncontroleerbare bewegingen. Soms zijn deze emotionele uitbarstingen zo hevig dat ouders zich afvragen wat ze verkeerd doen en hoe ze de situatie moeten aanpakken.
Waarom een kind driftbuien krijgt
Om de woede van een kind te kunnen hanteren, moeten we begrijpen waar die vandaan komt. Tussen één en drie jaar maakt een kind een fase door waarin het zijn eigen identiteit intensief ontwikkelt en probeert zijn wil door te zetten. Lukt dat niet, dan raakt het gefrustreerd en reageert met een driftbui.
Vanuit emotioneel perspectief is woede voor een kind een zeer verwarrend gevoel. Het kind weet niet wat het is om gefrustreerd of overbelast te zijn, maar precies die gevoelens ervaart het. Het heeft hulp van de omgeving nodig om te begrijpen wat het doormaakt en hoe het moet reageren.
Een andere belangrijke factor zijn fysiologische factoren. Honger, vermoeidheid of slaapgebrek kunnen een cruciale rol spelen. Als je kind steeds op hetzelfde moment ontploft van woede, gaat het waarschijnlijk juist om deze behoeften.
En dan zijn er nog externe oorzaken van drift. Verveling, onbegrip door de omgeving en een tekort aan aandacht.
Hoe de eerste signalen van opkomende woede te herkennen en er juist op te reageren
Het is belangrijk niet te wachten tot de woede volledig losbarst. Observeer je kind. Sommige kinderen beginnen te friemelen, op hun lip te bijten of hun vuistjes te ballen nog vóór de daadwerkelijke uitbarsting van boosheid. Het herkennen van deze signalen en daarop reageren helpt een driftbui te voorkomen.
Als er een “waarschuwingssignaal” komt, probeer dan empathisch te reageren. Zeg rustig iets als: “Ik zie dat je het niet leuk vindt om te moeten wachten, we wachten nu even samen.” Daarmee laat je je kind merken dat je het begrijpt en stel je tegelijkertijd grenzen.
Bij de eerste signalen van woede is het ook zinvol om even van activiteit te veranderen of de aandacht van het kind af te leiden.
De meest voorkomende fouten van ouders bij het omgaan met driftbuien
Probeer te voorkomen dat je jezelf laat meeslepen door woede en begint te schreeuwen of te dreigen. Zulke reacties versterken bij het kind alleen maar een negatief gedragspatroon en lokken een nog heftigere uitbarsting uit.
Een andere veelgemaakte fout zijn toegevingen. Daarmee leren we het kind helaas dat een driftbui een effectief middel is om zijn zin te krijgen.
Een driftbui negeren is ook geen passende oplossing. Het kind voelt zich dan alleen, begrijpt zijn emoties niet en leert niet hoe ermee om te gaan.
De ideale reactie is daarom consistentie met vriendelijkheid.
Kalmte en bedachtzaamheid bewaren tijdens driftbuien bij kinderen is een van de grootste uitdagingen van het ouderschap. Bied je kind liefdevolle steun, maar stel tegelijk duidelijke grenzen. Help je kind emotionele stabiliteit te ontwikkelen, zodat de volgende stappen in het leven makkelijker worden. We duimen voor je!