Słoń afrykański jest ssakiem z rzędu trąbowców, który osiąga wysokość do 4 m. Słonie można znaleźć w lasach deszczowych, na sawannach oraz w górach, nawet do 5000 m n.p.m. Słonie są dość przystosowalne – wystarczają im jedynie wystarczająca ilość pożywienia i wody na ich terytorium. Charakterystyczne cechy słonia to dwa czułe „paluszki” na końcu trąby, która służy do oddychania, wąchania, picia, prysznica oraz podawania pożywienia. Inną wyraźną cechą są ogromne, silnie ukrwione małżowiny uszne na dużej głowie, dzięki którym tracą dużo nadmiarowego ciepła, zapobiegając przegrzaniu w gorące afrykańskie dni. Słonie afrykańskie są zwierzętami społecznymi i trzymają się w grupach wysoko zorganizowanych składających się z dziesięciu do dwunastu samic i ich młodych. Słonie są zwierzętami roślinożernymi. Ich dieta zależy bezpośrednio od miejsca, w którym się znajdują. Wszystkie jednak muszą spożywać dziennie aż do 225 kg pożywienia. Tak duża ilość pożywienia musi być spożywana przez 15 do 18 godzin dziennie. Pozostaje im więc zaledwie około 4 godzin dziennie na sen. Co więcej, pokarm nie jest dobrze przetwarzany w ich ciele i wykorzystywane jest jedynie 35-40%, więc słoń produkuje dziennie nawet do 180 kg odchodów i 40-60 litrów moczu. Młode zazwyczaj przychodzi na świat jedno po 22-miesięcznej ciąży. W wyniku ludzkiego hienizmu rocznie ubywa około 8% słoni. Myśliwi nie tylko zabijają dorosłe, często rekordowo stare i duże słonie, ale wraz z nimi giną także ich osierocone młode. W naturze słonie żyją 65-70 lat.