„Czy mogę dziś spać u kolegi/koleżanki?” Naturalnie chcemy, aby nasze dziecko przeżywało świetne chwile i nawiązywało przyjaźnie. Jednocześnie wiemy, że to nowe otoczenie, zasady oraz inni dorośli sprawujący opiekę, z którymi nie zawsze mamy bezpośrednie doświadczenie. Jak więc z zaufaniem podejść do tej sytuacji i kiedy najlepiej powiedzieć „tak” na nocowanie u kolegi/koleżanki?
Kiedy dziecko jest gotowe na pierwsze nocowanie u kolegi/koleżanki?
Wielu rodziców zastanawia się, jaki jest właściwy moment i wiek na pierwsze nocowanie poza domem. Ogólnie można powiedzieć, že pierwsze doświadczenia z nocowaniem u kolegi/koleżanki pojawiają się około 6–8. roku życia. Ważniejsze niż konkretny wiek są jednak przejawy zachowania dziecka oraz wasze relacje i zaufanie do rodzica kolegi/koleżanki.
Jeśli się wahacie, obserwujcie zachowanie swojego dziecka w codziennych sytuacjach. Czy potrafi bez problemu spędzać czas poza domem, na przykład na zajęciach, u babci lub na szkolnych wydarzeniach bez obecności rodzica? Czy jest w stanie samodzielnie się ubrać, umyć, rozwiązać drobny konflikt z kolegą lub poprosić o pomoc innego dorosłego, gdy jej potrzebuje? Jeśli tak, prawdopodobnie jest gotowe na przygodę z nocowaniem.
Ważne też, aby dziecko samo wykazało zainteresowanie — nigdy nie wysyłajcie go na nocowanie z przymusu ani tylko dlatego, że robią to inne dzieci. Szacunek dla indywidualnej wrażliwości i potrzeb dziecka jest tu kluczowy.
Najpierw wypróbujcie nocowanie u babci lub innych krewnych, którzy nie są dziecku zupełnie obcy. Dzięki temu zobaczycie, jak reaguje na noc spędzoną bez was.
Jak przygotować się do pierwszego nocowania u kolegi/koleżanki?
Gdy upewnicie się, że wasze dziecko jest gotowe na pierwsze nocowanie u kolegi/koleżanki, czas na przygotowania. Zanim je puścicie, powinniście osobiście znać rodzinę kolegi/koleżanki. Upewnijcie się, że wiecie, gdzie mieszkają i že macie do siebie wzajemnie kontakt na wypadek nagłej potrzeby. Upewnijcie się też, že dziecko może w każdej chwili do was zadzwonić lub napisać wiadomość.
Spakujcie wspólnie rzeczy na nocowanie. Dołóżcie ulubioną zabawkę lub pluszaka. Nie zapomnijcie zapewnić dziecka, że jeśli coś się wydarzy, jesteście niedaleko i zawsze chętnie je odbierzecie. Jasna komunikacja i wzajemne zaufanie to podstawa udanego pierwszego nocowania poza domem.
Jak podchodzić do kolejnych nocowań?
Jeśli pierwsze nocowanie przebiegnie dobrze i dziecko nabierze pewności, wkrótce możecie spodziewać się częstszych próśb o nocowanie poza domem. Ustalcie na przykład maksymalną liczbę nocowań w miesiącu, aby dziecko nie spędzało zbyt dużo czasu poza domem. Upewnijcie się, že znacie i darzycie zaufaniem rodziny, u których dziecko nocuje.
Ponadto regularnie rozmawiajcie z dzieckiem o jego przeżyciach. Poświęćcie mu uwagę i pozwólcie mu dzielić się takimi szczegółami, jakie samo chce poruszyć.
Co jeśli dziecko jeszcze nie jest gotowe?
Jeśli wasze dziecko nie jest jeszcze gotowe na nocowanie, nie zmuszajcie go. Zorganizujcie na przykład wieczorne spotkania, podczas których dzieci chwilę się pobawią, zjedzą wspólnie kolację, ale potem każde śpi w domu. Wspierajcie dziecko w jego tempie. Chwalcie stopniowe postępy, a zobaczycie, że gdy nocowanie przestanie urastać do rangi wielkiego wydarzenia, samo wkrótce poradzi sobie z nim bez większych trudności.
Nocowania u kolegów i koleżanek są dla dzieci świetne. Umacniają nawiązane przyjaźnie — zarówno dziecka, jak i wasze relacje z rodzicami kolegów. Wystarczy ufać dziecku, nie bać się i mieć wzajemny kontakt. Zobaczycie, że wtedy nocowania staną się dla was łatwe, a nawet mile widziane, bo wieczorem będziecie mieli chwilę tylko dla siebie.